به گزارش اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان، قربانعلی عسگری متولد سال ۱۳۶۰ و ساکن روستای شهید در منطقه پادنای سمیرم است. وی از سال ۱۳۷۹ وارد آموزش و پرورش استثنایی شده و پس از تدریس در مدارس استثنائی زرین شهر به سمیرم منتقل می شود. عسگری از سال ۱۳۹۰ در مدرسه استثنایی امید که به صورت ضمیمه‌ای در شهرستان سمیرم فعال بوده آغاز به کار می‌کند و در سال ۹۷ با همکاری آموزش و پرورش سمیرم ساختمانی در اختیار وی قرار می گیرد تا مدرسه دانش‌آموزان استثنایی را در روستای پادنا سمیرم برپا کند.

در بیست و ششمین روز از آبان ماه ۱۳۹۹، قربانعلی عسگری در گفتگو با خبرنگار آموزش و پرورش در خصوص شرایط این مدرسه استثنایی اظهار داشت: در حال حاضر ۴ دانش‌آموز دوره ابتدایی، ۳ دانش‌آموز دوره متوسطه اول و 4 دانش‌آموز دوره متوسطه دوم دارم، یکی از آنها ناشنوا و یکی نابینا است که برای تمام آنها تدریس می کنم. به دلیل بُعد مسافت و مشکلاتی که برای رفت و آمد دارند قرارداد سرویس و بیمه آنها را منعقد کردم و خودم با ماشین شخصی و بدون دریافت هزینه از خانواده ها آنها را از روستاهای اطراف که از ۱۰ تا ۳۵ کیلومتر با مدرسه فاصله دارند به مدرسه می‌آورم و پس از اتمام کلاس‌ها به منزل باز می‌گردانم.

وی افزود: به دلیل اینکه این دانش‌آموزان نمی‌توانند به صورت مجازی مورد آموزش قرار گیرند باید تدریس را به صورت درسنامه ادامه دهم و در هفته نیز دو دوروز به صورت حضوری و با رعایت پروتکل های بهداشتی کلاس‌ها را در محل مدرسه برگزار می‌کنم.وی که دارای دو فرزند است و به دلیل  تحصیل فرزندش در رشته ریاضی مجبور شده همسر و فرزندان را در سمیرم سکونت دهد، علاقه خود به دانش‌آموزان را پنهان نمی‌کند و با خنده می‌گوید: علاقه‌ای ندارم در مدارس عادی تدریس کنم، ۹ سال پیش که به این مدرسه آمدم پیشنهاد تدریس در مدارس عادی را داشتم اما لذت آموزش به این دانش آموزان با هیچ چیز دیگری قابل جبران نیست چرا که این دانش‌آموزان فقط با محبت به آرامش می‌رسند و فکر می‌کنم این کمترین کاری است که می شود برای آنها انجام داد.

معلم مدرسه استثنایی پادنای سمیرم خاطر نشان کرد: حدود ۸ دانش آموز داشتم که به مدرسه عادی برگشتند و امسال هم دو دانش آموز پایه اول دارم که با تلاش خانواده‌ها سعی می‌کنیم به مدرسه عادی بازگردانده شوند.عسگری تاکید کرد: انتظاری از کسی ندارم و چون با عشق کار می کنم حرفی نمیزنم، البته آموزش و پرورش برای مدرسه ما اولویت خاصی قائل است چراکه در این منطقه پادنا یک مدرسه استثنایی داریم. اگر علاقه وجود داشته باشد و آدم از دل خود مایه بگذارد مطمئناً مشکلی پیش روی ما نخواهد بود و لذت کار دوچندان خواهد شد.